چوب عاشقیمو خوردم
چوب عاشقیمو خوردم
بد جوری کم اوردم
من این گریه های تلخو
از تو یادگاری بردم
تا از چشم تو افتادم
مثل ناله ای در بادم
گاهی در دلم می مانی
گاهی می روی از یادم
ابرم که همش در تبعید
بودم فقط سرگردون
مانند کویری تشنه
دور افتادم از بارون
لبخند از لب من دوره
عشقت وسله ناجوره
مردم از این دلتنگی
مردم از این دلشوره